Stel je voor...
Danny Kruize (49) vond zijn onderwijsuitdaging binnen het speciaal basisonderwijs. Sinds dit jaar geeft hij tot ieders tevredenheid les aan vijftien kinderen van groep acht op IKC Nova waar regulier- en speciaal basisonderwijs gegeven wordt. Daarnaast zet hij zijn professionele ICT-skills dagelijks in om, samen met een collega, ervoor te zorgen dat alles op school digitaal soepel blijft draaien. Sportief als hij is, reist hij graag zoveel mogelijk met de fiets, al kan hij soms niet zonder de auto. Want met drie kinderen en twee bonusdochters is het ook druk aan het thuisfront…
Samen kom je tot meer
‘Het mooie van lesgeven vind ik samenwerking. Dat is voor mij ook de rode draad in het speciaal basisonderwijs. Je kunt zóveel samen bereiken! Met het team en directie zorgen we ervoor dat alle kinderen hier op school het beste onderwijs krijgen. Dat ‘samengevoel’ probeer ik ook elke dag weer in de klas te creëren, zodat ieder kind zich verantwoordelijk voelt voor wat er in de klas én daarbuiten gebeurt. We delen hier lief en leed met elkaar. Het lukt me tot nu toe elk jaar wel om dat op de rit te krijgen. Soms al meteen vanaf het begin, soms pas na een tijdje.’
Doen wat je zegt
‘Kinderen vinden het heel belangrijk dat ze van hun leerkrachten op aan kunnen. Ze moeten op je kunnen vertrouwen en andersom moet je hen ook het vertrouwen geven. Gaat het niet in één keer goed? Jammer dan, leerlingen mogen fouten maken, daar leren ze van. Ik kom vanuit het reguliere onderwijs en heb in al die jaren gemerkt dat ik goed kan omgaan met de ‘boefjes’ in de klas. Het zijn kinderen met die typisch Rotterdamse mentaliteit, die gewoon zeggen wat ze denken, daar houd ik van. Boefjes met het hart op de goede plek heb ik ook hier op school.’
Luisterùhhh!
‘Je hoort weleens zeggen dat leerlingen tegenwoordig zo slecht luisteren. Daar speelt de leerkracht zelf een rol in. Als je boeiend genoeg bent, houd je de aandacht wel vast hoor! Als het saai is, dan ga ik ook op mijn stoel wippen. Ik probeer altijd om duidelijk en soms grappig te zijn. Creativiteit in de les is ook heel belangrijk! Hoe ver je daarin kunt gaan, hangt voor mij van het vak af. Bij geschiedenis heb je bijvoorbeeld meer speelruimte dan bij rekenen. In plaats van gewoon een toets te maken, kun je ook zeggen: we gaan een leuke rap of een toneelstuk maken over een bepaald stukje geschiedenis of spontaan met elkaar in gesprek gaan over een onderwerp dat ze op het nieuws horen. De verschillende invalshoeken wil ik ze graag meegeven.’
Rol: SBO-leerkracht en ICT-specialist bij IKC Nova
Onderwijs rockt net als Metallica
Open mind
‘In Rotterdam heb ik op meerdere plekken lesgegeven. De leerlingen bij IKC Nova hebben veel verschillende achtergronden. Die diversiteit vind ik geweldig. Wel is het een uitdaging, zeker bij taal en begrijpend lezen, maar dan trek ik er wat harder aan.
Als je in groep acht een tekening of een briefje krijgt met de strekking ‘meester, u bent de beste’, dat doet je wel wat. Zo is mijn eerste dag in het onderwijs me altijd bijgebleven. Ik stond alleen voor de klas en ik sprak een leerling aan die aan het klieren was. Dat was hij helemaal niet gewend en zijn eerste reactie was ‘ik ga een stoel naar uw hoofd gooien’. Nou, daar heb ik een pittig gesprek mee gevoerd. Tien jaar later ben ik hem weer tegengekomen en hij zei: ik heb nu mijn mbo afgemaakt en dat was mede dankzij u. Kijk, dat vind ik echt geweldig.’
De toekomst volgens AI
‘Werken bij SARO betekent voor mij dat ik werk met kinderen die het echt nodig hebben. Ik krijg hier ruimte om mezelf te ontwikkelen. Ik mag een cursus volgen, met de leerlingen werken die ik wil, de ICT doen waarin ik mezelf helemaal thuis voel. Momenteel ben ik met een AI-cursus bezig. Onze leerlingen hebben er nu al veel mee te maken en dat gaat niet minder worden. Het verandert het onderwijs echt en misschien gaan we straks ook een stuk minder administratie krijgen, want daarvoor kun je dan AI inzetten.’
Toen wij naar Rotterdam vertrokken…
‘De Kuip, dat is mijn favoriete plek. Eigenlijk wel heel Rotterdam. Als ik vanuit Breda de Brienenoordbrug over rijd en de hoogbouw zie, dan denk ik elke keer weer: ik ben thuis. In een andere stad zie ik mezelf niet snel werken. Misschien moet ik ooit een keer kiezen voor dichter bij huis, maar ik zit nu helemaal op mijn plek. Ik krijg alle ruimte om hier mijn ding te doen. Is er eens wat privé, dan wordt er rekening mee gehouden. De ene keer zet je een extra stapje, de andere keer kun je wat eerder weg. Dat voelt fijn. Dat ik elke dag een stukje moet rijden vind ik geen probleem. Kan ik ’s morgens lekker wakker worden en op de terugweg de dag een beetje verwerken. Onderschat dat niet, want je maakt een hoop mee op een dag.’
Wij zijn altijd op zoek naar mensen met hart voor onderwijs en een drive om te groeien.
